آداب و فرهنگ روستای دشه

لباس مردم روستا: در روستای دشه همانند دیگر روستاهای اطراف شهرستان پاوه، لباس مردم کردی می باشد.لباسی که نشان دهنده فرهنگ و تمدن مردم هورامی زبان روستای دشه می باشد. لباس کردی هم از نظر زیبایی و هم از نظر حجاب برای بانوان و مردان یکی از بهترین لباس ها می باشد. با وجود آنکه در دیگر استان های کردنشین تقریبا لباس کردی در شهرها جای خود را به مانتو و لباس فارسی داده است اما مردم پاوه و روستاهای اطراف(بخصوص آقایان) از لباس کردی محلی هم اکنون استفاده می کنند. لباس کردی دارای فرهنگ و تمدن دیرینه می باشد و امیدواریم همواره مردم منطقه ما و تمام مردم کرد از این فرهنگ و تمدن خود دفاع کنند و آنرا جاودانه باقی بذارند. نان محلی روستا: پختن نان محلی در روستا:بیشتر مردم روستا از نان محلی استفاده می کنند چون در گذشته نانوایی وجود نداشته از دیر باز در این روستا مشغول به پختن نان
		هستند. زنان روستا با توجه به مصرف خانواده خود در هفته نان می پزند که بعضی از از آنها با استفاده از روش قدیمی یعنی با استفاده از چوب و ارگاه یا همان تنور قدیمی که روی آن به استلاح کردی ساج(که از جنس فولاد محکم می باشد و به صورت گرد است)گذاشته می شود وزیر آن را با استفاده از چوب داغ می کنند و گروهی دیگر از زنان با استفاده از روش امروزی با کپسول گاز و سه پایه نان می پزند. مردم روستا آرد مصرفی خود را از شرکت تعاونی میگیرند که هر دوماه یک بار به انها داده می شود که سهمیه هر خانواده به تعداد خانواده بستگی دارد وبعد از گرفتن آرد و بردن آن به خانه و ریختن آن در کنو(که از آن برای جلوگیری از نم کشیدن و دست رسی جانوران همچون موش جلوگیری می شود)و تا این مرحله به عهده مرد خانواده می باشد وبعد زن خانواده مقدار آرد را که خود می داند چقدر برای چه مدت لازم است در یک تشت مسی ریخته وبه اندازه کافی آب سرد و نمک ریخته و به خمیر تبدیل میکنند. وقتی خمیر اماده شد تنور را که قبلا توضیح دادیم روشن می کنند و خمیر را به قطعات کوچک در می اورند که هر قطعه یک نان می شود.بعد این قطعات کوچک خمیر را با ضربات دست پهن کرده وروی تنور گذاشته تا پخته شود و بعد ان را بر میدارند. کلانه: مخلوتی از پیاز سبز و خمیر است. در این نوع نان اول پیاز ها را خورد کرده به اندازه ای که مشخص می باشد وبا اضافه کردن نمک به آن مقدار پیاز را داخل خمیر ریخته و خمیر را به اندازه کف دست پهن می کنند و در تنور می گذارند تا پخته شود و بعد از آن که کامل پخته شد آنها را نیمه سرد کرده و با روغن حیوانی چرب می کنند وبه همسر و فرزندان خود می دهند. امتحان کنید عالیه!!!!!!
تفریح مردم در بهار: در فصل بهار بعلت وجود کوه ها و جاهای دیدنی و سرسبز و هم چنین وجود گیاهان زیبای بهاری مردم روستا به تفریح رفته و از گیاهان کوه ها و تفریح گاهها استفاده می کنند.در کوهستان های سر سبز این روستا کیاهان و گل های بهاری بسیاری وجود دارد که این گیاهان در فصل بهار عطر و بوی خوش خود را در دامن طبیعت پخش می کند و هوای سالم این کوهستان ها را با بوی خوش خودشان قشنگ تر و سالم تر می کند.می توان چند تا از این گیاهان را نام برد که عبارتند از: سوره هراله، بوژانه ،ورکمر ،هزبه ،چنور ،ونوشه ، قق له بازه، برزلن و ..... . هم چنین از گیاهان این کوهستان ها برای طبغ غذا نیز استفاده می کنند.که می توان به موارد زیر اشاره کرد: سه یران، گه وله، کینوال، سوره بنه، قنگه ر،خازی،برگه می، پیچک و . . . اشاره کرد. نوعی گیاه دیگر که مردم روستا نیز از آن به عنوان سبزی سر سفره می گزارند می توان به "به ره زا" اشاره کرد. ریواوو(ریواز)نیز یکی دیگر از گیاهان پر طرفدار می باشد.

با امید آنکه همیشه روستایی آباد و سرسبز و خرم داشته باشیم.همچنین لازم است از طبیعت زیبای روستایمان محافظت کنیم و با ریختن اشغال و وسایلی که باعث کثیفی محیط زیست و بدشکلی کوهستان ها و تفریح گاهها می شود خودداری کنیم تا فرهنگ خوبی را برای تمام نسلها داشته باشیم.

از تمام افرادی که می خواهند نظر بدهند و یا مطالب مفید برای کمک به آشنایی بیشتر با روستا برای ما بفرستند،خواهشمند است با ایمیل زیر با ما ارتباط برقرار کنند.

karimian.hesam@yahoo.com